Yep, zo is dat. As time goes by. De Britse gitaar-halfgod en singer songwriter Aynsley Lister zit onderhand al tien jaar in de business. Met “Equilibrium” is hij aan zijn negende CD toe, die ook weer volgepakt zit met eigen composities. Net zoals alle voorgaande CD’s trouwens, met uitzondering van de in 2002 verschenen “Supakev ’n Pilchards”,waarin hij solo en semi-akoestisch eer betuigt aan Johnson /Hooker /Hopkins/House/Jacobs/Witherspoon/White, bij wijze van naam- en staalkaartje.

Sinds hij in 1999 “Aynsley Lister” uitbracht is hij niet bepaald bij de pakken blijven zitten. Hij heeft songs voortgebracht die gegarandeerd de Top Tien rockcharts halen, mits de juiste promotie. Geef “Everything I Need” aan Bryan Adams, en het maakt kans op een nummer 1 plaats. Zo is het ook met “Angel ‘O’ Mine”. En met “Say Goodbye” zou ZZ-Top terug die hoge plaats in het algemeen klassement kunnen behalen, die ze destijds met “Sharp Dressed Man” bekleedden.

In 2006 toerde hij met Thomas Ruf’s Blues Caravan door Europa. Zijn land- en zielsgenoot, Ian Parker en de Finse Erja Lyytinen waren de andere protagonisten van deze uitgave van de caravan. We zagen hen onder andere op het laatste free festival op de Antwerpse Grote Markt.

Aynsley had geen betere titel kunnen verzinnen voor zijn nieuwste telg “Equilibrium”. Dit album straalt één en al evenwichtigheid uit. Al is ze dan samengesteld uit hitpotentiële popsongs zoals “Soul”, het openingsnummer, hardere door Hendrix geïnspireerde bluesrock als “Time’s Up” en “Running Out On Me”, low down boogie met “Sugar Low”, poppy ballads als “What’s It All About” en “Forever”, AOR met “Running On Empty”, introspective songs als “Superficial”, folk song met “Early Morning Dew”, alt country met “Hurricane”, toch blijft alles mooi op zijn plaats zitten. Van geen enkel nummer kan je zeggen dat het niet op dit album hoort. Het siert de artiest Lister dat hij een dergelijk uitgebreid palet aan muzieksmaken en –kleuren zijn eigen signatuur kan meegeven. Zelfs de enige, overigens prachtige, cover “Crazy” laat hij perfect inpassen in de reeks. Hij geeft deze sterke song, door iedereen gekend van Gnarls Barkely, een rootsy sound mee, door hem solo te brengen, met akoestische gitaar en dobro en wat percussie.

Aynsley Lister is een meesterlijk gitarist. Hij laat alle pyrotechnische fratsen achterwege, en wat overblijft is de fraaie opbouw van zijn solo’s, zinvol gefraseerd en gedoseerd. In de studio weet hij zijn nummers te verrijken met akoestische dobro of national steel passages, wat de songs meer dynamiek geeft. En dat is wat we meestal een beetje moeten missen op zijn optredens, waar hij zich enkel bedient van enkele electrische gitaren.

Hij kan behoorlijk goed zingen ook. Nergens doet hij zijn stem geweld aan. Hij heeft niet die door-en-door gerookte stem, die we graag mogen horen als we over blues spreken, maar deze jonge tenoren maken alleszins deel uit van de blues continuïteit met of zonder gescheurde stembanden. Deze tak van de blues is verder bevolkt door zijn maat Ian Parker, en verder over de grote plas, Kenny Wayne Sheppard, Mark Selby en nog vele anderen.
Voor de liefhebbers van ‘lichtere’ blues is dit album een must. Zoals ik al zei is “Equilibrium” een mooie evenwichtige plaat geworden, en zal zeker enig succes te beurt vallen, ook buiten het blues- en roots circuit. Het weze hem gegund.

De CD is reeds beschikbaar rechtstreeks bij Manhaton Records, op Aynsley Lister’s optredens en vanaf maart in de kleinhandel.

release 02 maart 2009

Met dank aan Hans Broere.

The band :
Aynsley Lister : guitar and vocals
Robbie McIntosh : bass guitar, electric and acoustic guitars
Simon Johnson : bass guitar, electric and acoustic guitars
Paul Beavis : drums and percussion
Steve Darrell Smith : keyboards and backing vocals

witteMVS